انتشار اثر تازه هنرمند ورپشتی «حسن رحیمی»؛ پیوستگی خاک و عشق در قاب خوشنویسی معاصر

در ادامه روند رو به رشد فعالیت‌های هنری و فرهنگی در روستای ورپشت، یکی از هنرمندان برجسته این خطه، استاد حسن رحیمی، تازه‌ترین اثر خوشنویسی خود را با مضمون تلفیقی از «معنویت»، «زیبایی‌شناسی ایرانی» و «اخلاق اجتماعی» منتشر کرد؛ اثری که بر پایه بیت مشهور منسوب به مولانا: در این خاک، در این خاک، در […]

در ادامه روند رو به رشد فعالیت‌های هنری و فرهنگی در روستای ورپشت، یکی از هنرمندان برجسته این خطه، استاد حسن رحیمی، تازه‌ترین اثر خوشنویسی خود را با مضمون تلفیقی از «معنویت»، «زیبایی‌شناسی ایرانی» و «اخلاق اجتماعی» منتشر کرد؛ اثری که بر پایه بیت مشهور منسوب به مولانا:

در این خاک، در این خاک، در این مزرعه پاک

به‌جز مهر، به‌جز عشق، دگر تخم نکاریم

خلق شده و با استقبال چشمگیر علاقه‌مندان به هنر خوشنویسی در سطح شهرستان تیران و کرون، نجف‌آباد و حتی مخاطبان خارج از استان مواجه شده است.

این اثر، که بر روی زمینه‌ای بافت‌دار و الهام‌گرفته از کاغذهای سنتی ایرانی اجرا شده، با قلم‌گذاری‌های قدرتمند، کشیده‌های نرم و ظریف، و ترکیب‌بندی سنجیده در سطرهای بالا و پایین، جلوه‌ای از مکتب زیبایی‌شناسی نستعلیق و شکسته‌نستعلیق معاصر را به نمایش می‌گذارد. حضور توازن در تراکم حروف، حرکت سیال مرکب و کنترل ماهرانه بر «خط گرم» از ویژگی‌هایی است که منتقدان محلی درباره آن سخن گفته‌اند و آن را «نمونه‌ای موفق از هم‌نشینی شعر عرفانی و مهارت خوشنویسانه» توصیف کرده‌اند.

بازتاب فرهنگی یک انتخاب هنری

بیت انتخاب‌شده، در بطن خود حامل پیامی اخلاقی و اجتماعی است؛ پیامی که در شرایط امروز جامعه، بیش از پیش معنا می‌یابد: کاشتن «تخم عشق و مهر» در «مزرعه پاک» هستی. هنرمند ورپشتی در گفت‌وگویی کوتاه – که به‌زودی نسخه کامل آن در رسانه ورز منتشر خواهد شد – اشاره کرده که انتخاب این بیت، صرفاً یک انتخاب زیبایی‌شناختی نبوده، بلکه «بیانی برای باور و رسالت هنری» اوست؛ اینکه هنر باید نه‌تنها شکلی زیبا، بلکه روحی سازنده داشته باشد.

ورپشت که به‌واسطه تاریخ کهن، چهره‌های برجسته فرهنگی همچون استاد علی خدایی شاعر و معلم بومی، و نیز جریان‌های پویا در حوزه قالیبافی، صنایع دستی و آیین‌های محلی شناخته می‌شود، در سال‌های اخیر شاهد جهشی معنی‌دار در عرصه فعالیت‌های هنری بوده است؛ از جمله برگزاری کارگاه‌ها، نمایشگاه‌های کوچک در سطح دهستان، حضور هنرمندان در برنامه‌های مناسبتی، و انبوه آثاری که در فضای مجازی با هشتگ‌های محلی منتشر می‌شود. اثر جدید استاد رحیمی، در همین مسیر، یک نمونه شاخص محسوب می‌شود که می‌تواند در آینده بخشی از «بایگانی هنری ورپشت» را تشکیل دهد.

نقش هنر در هویت محلی ورپشت

کارشناسان فرهنگی منطقه معتقدند که روستاهایی مانند ورپشت، که دارای حافظه تاریخی، سرمایه انسانی خلاق و میراث ناملموس تثبیت‌شده هستند، برای ثبت هویت خود در سطح منطقه‌ای و حتی ملی نیازمند تولید و انتشار مستمر آثار هنری‌اند. خوشنویسی – به‌عنوان یکی از دیرپاترین هنرهای ایرانی – می‌تواند نقشی پیشرو در این مسیر ایفا کند.

این اثر به‌ویژه از آن جهت اهمیت دارد که:

  • در آن، زبان شعر کلاسیک با فرم بصری معاصر پیوند خورده است؛
  • پیام اخلاقی نهفته در شعر، به زبان تصویر تثبیت شده؛
  • و اثر توسط هنرمندی محلی خلق شده که ریشه‌های فرهنگی خود را در مضمون اثر و امضای کار بازتاب داده است.

بازخوردهای اولیه و چشم‌انداز نمایش عمومی

پس از انتشار نسخه تصویری این اثر، بسیاری از فعالان فرهنگی، انجمن‌های هنری شهرستان و کاربران شبکه‌های اجتماعی، آن را تحسین کرده‌اند. چندین پیشنهاد برای نمایش و چاپ این اثر در قالب تابلوهای شهری، بنرهای مناسبتی و همچنین قرارگیری در نمایشگاه‌های هنرهای تجسمی در دست بررسی است.

به گفته منابع محلی، امکان برگزاری نمایشگاهی از آثار استاد رحیمی در فصل آتی نیز مطرح شده و در صورت فراهم شدن شرایط، قرار است ورپشت میزبان رویدادی باشد که مجموعه‌ای از تولیدات هنری معاصر این روستا را به نمایش درآورد.

هنر، رسانه و مسئولیت جمعی

رسانه مردمی ورز، با هدف ثبت، حفظ و بازنمایی سرمایه‌های مادی و معنوی روستای ورپشت، در رویکرد جدید خود به صورت ویژه بر مستندسازی آثار هنری همچون خوشنویسی، شعرخوانی، صنایع دستی و هنرهای آیینی تمرکز کرده است. انتشار این اثر نیز بخشی از همین برنامه کلان است که به‌دنبال تقویت «حافظه بصری» ورپشت و جریان‌سازی فرهنگی در سطح منطقه می‌باشد.

انتظار می‌رود با ادامه این روند، مجموعه‌ای غنی از آثار هنرمندان بومی گردآوری شود تا هم برای نسل امروز و هم برای پژوهشگران آینده، گنجینه‌ای قابل استناد و ارزشمند فراهم گردد.

جمع‌بندی

اثر خوشنویسی تازه استاد حسن رحیمی، نمونه‌ای موفق از پیوند هنر اصیل ایرانی با هویت محلی ورپشت است؛ ترکیبی از شعر عرفانی، قلم توانمند و نگاهی که به‌جای تولید صرفِ یک تصویر زیبا، حامل اندیشه‌ای اخلاقی و انسان‌ساز است. انتشار این اثر، بار دیگر نشان داد که ورپشت تنها خاستگاه میراث تاریخی و صنایع دستی نیست، بلکه کانونی زنده از خلاقیت هنری است که می‌تواند در آینده، جایگاه مؤثرتری در جغرافیای فرهنگی استان اصفهان پیدا کند.