واژگونی کامیون در ورودی ورپشت

صبح امروز، ساعت ۱۰:۳۰ روز ۱۶ فروردین، یک دستگاه کامیون در ورودی روستای ورپشت دچار واژگونی شد و بخش‌هایی از بار و بدنه خودرو در حاشیه جاده پراکنده گردید. بر اساس بررسی اولیه و مشاهدات مردمی، پیچ تند ورودی، نبود علائم هشداردهنده کافی، نبود شبرنگ و چراغ راهنمایی مؤثر، و همچنین وضعیت نامناسب سطح راه […]

صبح امروز، ساعت ۱۰:۳۰ روز ۱۶ فروردین، یک دستگاه کامیون در ورودی روستای ورپشت دچار واژگونی شد و بخش‌هایی از بار و بدنه خودرو در حاشیه جاده پراکنده گردید. بر اساس بررسی اولیه و مشاهدات مردمی، پیچ تند ورودی، نبود علائم هشداردهنده کافی، نبود شبرنگ و چراغ راهنمایی مؤثر، و همچنین وضعیت نامناسب سطح راه از عوامل تشدیدکننده این حادثه عنوان شده است. تصویر ارسال‌شده نشان می‌دهد که کامیون پس از انحراف، در محدوده جزیره میانی ورودی متوقف شده و خسارات قابل توجهی به خودرو وارد آمده است.

این حادثه بار دیگر موضوع ایمنی ورودی بزرگ‌ترین روستای شهرستان را به شکلی جدی مطرح کرده است؛ ورودی‌ای که سال‌هاست از نظر استانداردهای هندسی، کیفیت آسفالت، علائم رانندگی، زیباسازی محیطی و مدیریت خطر، مورد انتقاد اهالی و کارشناسان قرار دارد. پیچ خطرناک ابتدای ورپشت همچنان بدون نصب علائم هشداردهنده شب‌تاب، تابلوهای کاهنده سرعت، جان‌پناه مطمئن و خط‌کشی روشن رها شده و همین کاستی‌ها سبب شده است که خودروهای سنگین و سبک در معرض انحراف و حادثه قرار گیرند.

اهالی روستا با مشاهده این وضعیت و واکنش به حادثه امروز، این پرسش جدی را مطرح کرده‌اند که چرا ورودی چنین روستای بزرگی باید در شرایطی باشد که نه ایمن است و نه شایسته نام و جایگاه ورپشت؟ علاوه بر جنبه ایمنی، منظر ورودی نیز به دلیل رها شدن بقایای حوادث پیشین، نبود مدیریت پسماند جاده‌ای و عدم رسیدگی به فضای سبز و جدول‌ها، چهره‌ای نامطلوب پیدا کرده و نیازمند سامان‌دهی فوری است.

شهروندان انتظار دارند دستگاه‌های مسئول شامل دهیاری، شورای اسلامی، راهداری و بخشداری مرکزی با تعامل و برنامه‌ریزی مشترک، نسبت به اصلاح هندسی پیچ ورودی، نصب علائم استاندارد، بازسازی گاردریل‌ها، خط‌کشی شب‌تاب، بهسازی آسفالت و همچنین پاک‌سازی کامل محل حادثه اقدام فوری انجام دهند. تداوم این وضعیت، هم امنیت جانی رانندگان را تهدید می‌کند و هم شأن بزرگ‌ترین روستای شهرستان را مخدوش می‌سازد.

در پایان، این پیام مطالبه‌گرانه که در متن شهروند آمده، همچنان به‌عنوان مطالبه عمومی تکرار می‌شود:

«ای که دستت می‌رسد، کاری بکن.»